Sporting Pontenova Xuvenil: Sporting 6-1 Iberia

Nova victoria do Sporting Pontenova juvenil na cuarta xornada de liga disputada este sabado na mina por 6-1 contra o Iberia.O partido foi tranquilo en todo momento,chegouse o descanso con 3-0 e cun dominio total do xogo.O resultado refleja o ocurrido no campo donde so houbo un equipo que se consolida o frente da clasificación con 12 puntos, empatado co Sagrado Corazón que vira a Mina dentro de duas xornadas, marcaron un Arango, de bonita volea desde fóra da área, 2 Matelo e 3 Jorgín e o mais destacado do partido foi Arango.Na próxima jornada desplazamos a Pastoriza donde intentaremos seguir nesta boa racha.
--------JORGE MOIRON SPORTING PONTENOVA-------

SUPERTI A PONTENOVA 4-GONDOMAR 0

Partido disputado en el Pabellón Municipal de A Pontenova ante una buena afluencia de espectadores.Partido disputado entre dos equipos con un esquema de juego muy similar ferreas defensas y salidas al contraataque.El equipo local dispuso de innumerables ocasiones para desanivelar el marcador pero en la primera mitad la fortuna no se alió con el Superti.Fue en el Minuto 16 cuando Marcos logró el 1-0,resultado con el que se llegó al descanso.
En la reanudación el equipo visitante mostró muy buenas maneras en determinados lances del encuentro,siendo Juanmi el gran protagonista de esta tramo del encuentro ,en el que los visitantes llevaron el peso del encuentro pudiendo en varias jugadas llevar, las tablas al marcador.En el minuto 33 ,a raiz de un penalti cometido sobre Lolo,Walter establece el 2-0.Dos minutos despues en el 35 como culminación de un contraataque es nuevamente Walter quien consigue el 3-0.El equipo visitante desde ese momento pasa a jugar de 5,lo que propicia que en minuto 39,Arcadio desde campo propio anote el definitivo 4-0 a favor de los locales.Victoria muy trabajada pero justa por el gran trabajo realizado en defensa por el Superti que lo hace una jornada mas el equipo menos goleado de la categoria.Proxima jornada el Superti se desplaza a Negreira para enfentrarse al CD la Crema.
----JOSE MANUEL PIÑEIRO-SUPERTI A PONTENOVA----

VER FICHA



> SUPERTI-Juanmi Marcos Lolo Josiño Arcadio(inicio) AndresLombardero Walter
GONDOMAR-Mera Alvarez Perez Javi Rodriguez Fortes(inicio) Alejandro Bernardo
ARBITROS: José Manuel Gomez , Oscar Pollan y Sara Lombao
GOLES: Walter (2 goles) Arcadio(1 gol) Marcos (1 gol)VOLVER

Os habanos de Villamil e Pego

Fai cen anos, os mellores habanos do mundo eran fabricados en Cuba por emigrantes da
Mariña. ‘La flor del puro habano’, ‘La Meridiana’, ‘La Diligencia’ ou ‘Partagás’ pertencían a Antonio Villamil (A Pontenova),
Murias e Moreda (A Devesa) e a Pancho Pego (Ortigueira).

Sigue leyendo...



HOUBO UN tempo en que falar
de puros habanos no mundo era
falar de empresarios da Mariña.
De emigrantes que, na Habana,
poseían as máis importantes fábricas
de tabaco produtoras dos
puros que se alzaban cos primeiros
premios nas exposicións mundiais
de Amberes, París ou Londres.
De emprendedores que acadaron
fortunas e que diversificaron as
súas inversións noutros sectores
da economía. De mariñáns que
tiveron grande relevancia na colonia
emigrante. E de xentes que
foron solidarias coa súa terra e coa
súa xente, e que colaboraron, mediante
donacións ou axudas, con
iniciativas que se desenvolvían na
comarca...
Ese foi o caso de Antonio Villamil
y Colmenares, de Vilameá-A
Pontenova, propietario da marca
‘La Flor del Puro Habano’; de Pedro
Murias, con ‘La Meridiana’ e
outras, e de Pedro Moreda, fabricante
de ‘La Diligencia’, os dous
naturais da Devesa (Ribadeo);
de Francisco Pancho Pego Pita,
propietario do famoso habano
‘Partagás’, de Ortigueira; ou de
Inocencio Aguiar, de Rinlo. Todos
eles non só gozaron de sona, fortuna
e prestixio mundial, senón
que foron eles, en boa parte, os
responsables de que moitos emigrantes
da Mariña, a cabalo entre
o século XIX e o XX, se ocuparan
como empregados nas tabaquerías
cubanas.
premi os e fortuna. Antonio
Villamil y Colmenares, por
exemplo, era natural de Vilameá
(A Pontenova), a onde regresaba
con frecuencia e onde constriu
un gran pazo no máis céntrico do
pobo. Era o dono da fábrica de tabacos
‘La Flor del Puro Habano’,
establecida na rúa Suárez, número
7, da capital de Cuba. Era tamén
propietario da fábrica ‘La Moda’,
vicepresidente da empresa do Diario
Español e presidente da Sociedade
Anónima de Vendedores de
Tabaco y Cigarros de Cuba.
Os seus puros comercializábanse,
sobre todo, en España e no
mercado anglosaxón, onde acadaron
altas cotas de mercado e diver-
sos premios. En setembro de 1909,
remitiu unha notable instalación
ó pavillón do Centro Galego da
Exposición Rexional de Santiago
con mostras dos produtos da súa
fabricación e máis de 60 vitolas de
tabacos que acadaron o diploma
de honra e a Medalla de Ouro.
O seu ‘stand’ compraceu tanto ó
Rei de España, Alfonso XIII, cando
visitou a exposición, que mostrou
desexos de adquirir a colección exposta.
Villamil, halagado, ordeou
que se lle enviaran un obsequio
que a prensa da época valorou en
máis de mil pesetas…
O prestixo e a fortuna económica
de Antonio Villamil y Colmenares
fixeron que gozase dunha
relevante posición na colonia
emigrante da Habana. É frecuente
que a prensa da emigración fale
del como «miembro preminente
y prestigioso de la colonia gallega
en La Habana». Por esa razón,
ocupou cargos importantes no poderoso
Centro Gallego no que, en
maio de 1915, foi elexido presidente
da súa comisión executiva.
en ri badeo e ri otorto. Baixo
a súa presidencia, formaban parte
da directiva como vicepresidente
o avogado mindoniense Pascual
Aenlle Aguiar, tesoureiro Manuel
Bahamonde Díaz, vicetesoureiro
Pedro Rodríguez, interventor
Angel Naya Roel e subinterventor
Juan R. Castro.
Na etapa de Villamil como presidente
do Centro Gallego, a asamblea
de apoderados, presidida por
Secundino Baños Villar, contaba
na súa xunta con dous destacados
membros mariñáns, o valadourense
Juan Ramón Álvarez,
como secretario, e o empresario
tabaqueiro de Ortigueira, Francisco
Pego Pita, como responsable
da sección de Orden. O editor
e amigo de Curros Enríquez, Constantino
Añel, era o responsable da
sección de Propaganda.
Antonio Villamil estaba casado
con Concepción Santalla Fraguela,
coa que tivo catro fillos: Dulce
María, Elena, Josefina e Antoñito.
En xuño de 1912, a prensa comarcal
e provincial de Lugo fíxose eco
da súa chegada a Ribadeo de vacacións.
Os cronistas apostillaban
que Villamil era alguén «que viene
prestando servicios y protección a
los paisanos gallegos en Cuba y A
Pontenova» e anuncian que, nesa
época, estaba construindo «un
pazo extraordinario» no seu pobo
natal de Vilameá.
Esa visita de 1912 non foi a única
que Villamil fixo á Mariña. A
mesma prensa comarcal —‘El
Agricultor’, de Riotorto— e provincial
relata outra visita de 1909
na que veu acompañado por «su
pariente» José María Díaz Villamil,
casado con Amparo Santalla
Fraguela, irmá da súa muller.
Nestas páxinas dise que Díaz Villamil
tiña dous irmaos en Cuba,
Juan e Tomás.
Aínda que coincidan o nome
e os apelidos, o José María Díaz
Villamil que acompañaba ó fabricante
de tabacos, Antonio Villamil,
non pode ser o homónimo
que foi concelleiro da Segunda
República en Ribadeo, destacado
membro da Orga e gobernador civil
de Huesca, Málaga e Zaragoza,
pois este último naceu en 1898 en
Cerdeiral (Pontenova) e, polo tanto,
só tiña once anos en 1909.
O vencello de Villamil coa súa
localidade natal e con vilas como
Ribadeo ou Riotorto levárono a colaborar,
de xeito filantrópico, en
diversas iniciativas sociais como a
que mantivo coa Sociedade Agrícola
de Riotorto, a quen lle comprou
cen accións para contribuir na
construcción da súa casa social.
par tagás, asasinado. O éxito
e a fortuna acadada cos negocios
do tabaco por Antonio Villamil foi
similar ó dos devesanos Murias e
Moreda e ó do ortigueirés Francisco
Pancho Pego Pita. A sona deste
último foi moi grande, sobre todo
tras comprar a prestixiosa fábrica
de puros habanos ‘Partagás’. A
fábrica fora fundada en 1845 polo
catalán Jaime Partagás, que levantou
a súa empresa no centro
da Habana, na rúa Industria 520,
onde hoxe a singular edificación é
visitada obrigada dos turistas por
atoparse nela a Casa del Habano
Partagás. Os puros de Don Jaime
obtiveran a Medalla de Ouro da Exposición
de París de 1867 e gozaban
das preferencias dos fumadores
de Estados Unidos, España, Gran
Bretaña, Alemania, Holanda,
Bélgica, Italia, Francia, Rusia ou
Arxentina, entre outros países.
Cando se atopaba no cume do
seu éxito, o catalán, que era moi
aficionado ás mulatas, foi asasinado
cando regresaba de noite á
súa finca de Rancho Alegre despois
dunha noite de amoríos en
diversas plantacións e nun crime
que se calificou de mezcla de
amor, celos e vinganzas comerciais.
Pero os logros de Partagás
foron tan rotundos que a morte do
seu fundador non eclipsou o éxito
do seu produto ata o presente.
Tralo seu pasamento, a fábrica
pasou a mans de José A. Bances
e do asturiano Ramón Cifuentes
que, en 1916, asociouse con Pancho
Pego que, ata a súa morte, en
1940, foi o propietario da firma
‘Partagás’, a máis representativa
—xunto co Montecristo— dos habanos
cubanos. Antes da compra
da firma, o ortigueirés mantivera
en Cuba outras marcas de habanos,
como ‘Flor El Todo’.

VOLVER

O alcalde de A Pontenova pídelle aos veciños que teñan un pouco de paciencia para ver os froitos da súa xestión

Ano e medio despois de entrar no mundo da política, o alcalde de A Pontenova, que polas tardes segue exercendo como veterinario, fai balance. Di que boa parte do tempo ocupárona en tratar de amañar asuntos pendentes do anterior mandato. Por iso pide un pouco de paciencia aos veciños, para que se comece a ver o froito do traballo propio do novo equipo de goberno.

VER ENTREVISTA



-Ano e medio de xestión, suficiente para facer un primeiro balance.

-O balance é positivo. Perdemos moito tempo e traballo en solucionar problemas que estaban aí. Se ao rematar o ano temos amañado o asunto do polígono industrial, para que se podan construír as novas naves, e o día 15 entregamos os títulos da reparcelación da Chousa de Vilaodriz, que leva pendente dende o ano 1986 e que afecta a preto dun cento de veciños, teremos moito avanzado. Este asunto da chousa de Vilaodriz é moi complexo, porque incluso no medio fixéronse compras de terras e non se sabe ben a quen corresponden as cargas. Pero si estivera xa rematado quizais xa houbera algunha vivenda nova construída. Solventados os temas do polígono e desta reparcelación poderemos traballar mellor noutras cousas.

-¿Por exemplo?

-Unha das cousas que temos prometida e que se vai facer xa é o encauzamento do río, que se fará nos anos 2009 e 2010. Tamén estou pelexando para que se inclúan nos presupostos do ano 2009 a mellora da estrada a Riotorto.

-¿Como é a situación económica do Concello?

-Mellorámola. Cando ingresemos unhas partidas pendentes penso que a débeda baixará nun 30% respecto á que herdamos do goberno do PP.

-O que se notou nos últimos tempos é unha maior actividade social e cultural, por exemplo co encontro de ferreiros, a feira de artesanía...

-Penso que nese campo a mellora foi do 100%. E tamén nos servizos sociais. Pero hai cousas pendentes moi importantes, como a explotación turística das antigas minas, no que temos un problema para contactar coa propiedade. Tamén queremos levar unhas traídas de augas a varios pobos. Penso que a partir de agora vanse ver os froitos da nosa xestión. Ata agora non tivemos moito tempo. Tamén tivemos uns problemas co persoal do Concello, cunha expropiación dos accesos ao centro escolar... en definitiva, cousas que non estaban ben feitas e que hai que ir amañando.

-¿Pensa que a xente de A Pontenova esperaba algo máis?

-Quizais si, pero pídolle aos veciños que teñan paciencia, porque insisto en que adicamos moito tempo a resolver problemas herdados. O traballo vaise ver máis agora e nos anos que quedan. Hai que ter en conta que cando chegamos ao goberno había, por exemplo, provedores que se negaban a servir ao Concello se non cobraban antes. Dende fora hai moitas cousas que non se ven. O fácil é vender unha obra, nunha inauguración, pero hai moito traballo sucio por detrás que facer.

-¿Xa se acostumou ao mundo da política?

-Aínda me costa. Polo meu traballo eu estaba afeito a resolver as cousas no momento. Na política calquera cousa leva moito tempo, polos trámites que se requiren. Por exemplo, agora mesmo temos pendente de facer a área recreativa de Fondón, pero estamos a expensas dos permisos de Urbanismo, da Confederación Hidrográfica...

-¿Cando se abrirá o piso tutelado?

-Está a punto. Estamos co proceso para seleccionar ás tres persoas que o atenderán. O prazo para que os interesados en ocupalas o soliciten xa está aberto. Son vinte prazas e esperamos que estea aberto no mes de novembro. No goberno municipal pensamos que non é o sitio máis axeitado, pero imos abrir as vivendas tuteladas igual, para non perder a subvención do Agader.

-Pero agora é tempo de festas.

-Certo. Invito a todo o mundo a vir a A Pontenova e gustaríame agradecer o gran traballo feito pola comisión.
VOLVER

La opción del Eo tuvo el respaldo de emigrantes en La Habana

Un documento elaborado en La Habana en 1928 se posiciona en favor de un tren de Lugo a Ribadeo por la zona oriental de la provincia, cerca del curso del Eo. La petición, dirigida al presidente de la Cámara de Comercio de Lugo, está avalada por los presidentes de siete sociedades de instrucción: Emigrados de Riotorto, Unión de Villameá y Villaodrid -municipios que se repartían el actual territorio de A Pontenova-, Hijos del Ayuntamiento de Pastoriza, Meira y sus comarcas, Juventud de Baleira y su comarca, Hijos del Ayuntamiento de Pol e Hijos del Ayuntamiento de Castroverde se apoyan, para argumentar su petición, en estudios topográficos que describen la riqueza del suelo y de la flora; y piden que el trazado final se decida con «el juicio más acertado y sereno».También recogen cuestiones aún actuales, pues advierten de que la provincia lucense «no tiene turismo y tiene sin embargo una hermosa historia». Esa vía férrea, dicen, ayudaría a divulgar la muralla de Lugo y «el grandioso panorama» de la ría de Ribadeo.