| Os
anos, son seres vivos, nacen, medran e morren, deixándonos orfos das
ledas troulas e das tristuras que no seu percorrido foron tecendo a tea
da Historia dende co mundo é mundo.
Remata o dos mil dez e asoma o nariz o dos mil once, cadaquén escolle o
mellor e o malo do que foi e prega para que o recén nacido, non sexa
máis malo có derradeiro. Nesta sociedade, perteñecente a continente
desenrolado, segundo os parámetros fixados polo analise económico, somos
os afortunados humáns, ainda que o cabreu cotidián sexa contra os
gobernos, as cifras de desemprego, a idade de xubilación, o cheuqe bebé,
ecétera, ecétera.
|
