Todos temos a necesidade
de contar cousas, de amosar clichés estampados nun cartón e logo qué.
Aínda coas gañas, unhos
poucos atrevense, a maioría, quedan calados, ó non atopar as canles
de comunicación axeitadas ou por prudencia.
Pois ben, estamos diante
dun espazo creado en internet, chámese páxina blog ou rexistro, cuio
proxenitor soubo proxectar ao mundo, que existe un lugar chamado
Pontenova,
con .es de dominio ou sin él. Arroupase e enriquecese día a
día, con chamadas, con manifestacións e coas imaxes pretéritas e
presentes que, algúns dos visitadores, non poden evitar dalas a coñecer.
É esto dabondo para
manter viva a memoria dun pobo?, penso que non, nembargantes, estou
de acordo que é un xeito de avivar a chama da curiosidade que
os humáns temos, cando o xen do saber viaxa no noso sangue, sendo
inevitábel
a conectividade a rede.
Sempre debemos ter
presente
que, a emotividade, non pode levarnos a esquecer a prudencia que toda
persoa, suxeto de dereito e obligacións, debe observar.
As imaxes que, con
agrado,
aportamos para a súa incorporación ao Diario, quedan espidas, polo
simple feito de que só amosan unhas xentes, unhas idades, unhos
acontecementos
e nada máis.
Os feitos perteñecen
a unha época determinada e, para ben ou para mal, deben explicarse,
deste xeito vaise tecendo a Historia dos pobos. Non chega coa
identificación
dos fotoplasmados, eso é só a expresión da nosa particular emotividade,
quedando orfa de contido a nosa humilde contribución ó album.
A reflexión destos
procedementos,
lévanos a “e logo qué”, porque caimos na doada forma de expresión.
O mérito primeiro é
para o artífice, Sr. Acebrás, pois tivo a inquedanza e, logo, o acerto
de parir Pontenova.es, sin protagonismo, nin particular lucro,
foi quén de invítarnos a todos, a este cambiante mundo da comunicación.
Xerminou a pranta, medrou o árbore e as interelacións das xentes
son, xa, frondosas canas
Para que o árbore espalle
a súa enerxía e siga ergueito, engordando o cerne da nova ben contada,
con moito agarimo temos que , podalo, regalo e protexelo das pestes.
A reflexión sobre,
é logo qué, fóra do propio sigificado morfolóxico, debe ser
unha chamada aos viaxeiros subidos no carro de Pontenova.es,
para que, ao tempo de escanearemos fotos que carrexan recordos de
ledicia
ou tristura, ou comentarios sobre quén é ou non o retratado, manteñamos
a convición subxetiva, facendo unha autoreflexión sobre a sorte que
temos de poder expresar feitos pretéritos ou presentes e adiantarnos
a futuros que, sempre, van ter relación coas xentes nadas ou
moradoras neste concello, sin deixar no esquecemento, outros lugares
da nosa xeografía.
Reflexión, e logo qué,
non é máis que un aturuxo que poidan ouvir as persoas que teñan
sabiduría
de sobra, nos eidos da economía, literatura, deporte, agro e oficios,
para que esta sociedade pontenovesa saiba sobre o que representa a súa
propia Historia e a realidade do presente.
Si nós queremos,
agasallaremos
a Pontenova.es, con novas, estudos e plantexamentos sociais,
sin decantamentos tendenciosos, conquerindo así o significado de,
e logo qué.
Fdo. José Luis Lodos Ginzo
