MANUEL SICART leva un anel engarzado nun dedo. O motivo é unha caveira, lembro. Non sei se lembro correctamente, pero prefiro lembrar unha caveira coma aquela coa que dialogaba nun programa televisivo. Unha caveira é un indicador de estrada que dirixe á fin do tempo. Cando atope a Sicart en Lugo hei pedirlle que me amose o anel e preguntarlle se serve para «facer vudú» coma os que leva o escritor Hanif Kureishi.
Fuente: El Progreso - Jaureguizar / @Jaureguizar
Dende que Sicart me falou do seu anel quixo parecerme que pertencera a Jimi Hendrix. Convencime de que o guitarrista llo regalara en Woodsotck. O mito fascina máis ca verdade. Sicart contoume que estaba en Nova York o 15 de agosto de 1969 -explicoume o que facía un rapaz da Pontenova en Nova York, pero son incapaz de pescalo na memoria-. Alguén berrou: «Hai festa en Woodstock!». Alí marchou medio millón de rapaces, en coche ou en bicicleta. «Eu fun andando», aseguroume Sicart, que nunca descoida adornar a narración. Por algo gañou un premio Ondas.
