Escena 8 – O casado casa quer por JL. Lilo
Son as seis e media do serán, Enriqueta e
convidados e o señor cura ca sua irmá chegan a porta da Casa de Agosto, cando a
negrura da noite amanta o Castro da Picota e o zoar do vento abanea facendello
rumbar ó vello loureiro que polo lado norde protexe o palleiro.
Dánse as boas noites e saudanse como si
fixera tempo que non se vian e escorrentan
o frio ca fogaxe dos corpos, fel
testemuña que hoxe é día de festa.
Con tanta aperta mesturada o abade
engadellaselle a sotana no picaporte da porta e escorase enriba de Evita,
mentras que Enriqueta bate con él e ao tempo que Modesto terma dila para que
non se convirta en santa nesta vida.
Domi non se sabe que existe e Carmina
queixase do arrepio que lle produce a noite.
Enriqueta : Chamamos ou seguimos aterecendo no
camiño...xa está ben de amasarse.
Todos rin a ocurrenza.
Justo: Enriqueta, tú debiste ser una saltarina de
penjamo
Enriqueta: Señor cura, unha Santa Rita non...
sempre fun muller alegre, ja, ja, ja
Carmina: Justo, sabes que la fiesta no puede apartarte del
Evangelio... las tentaciones te traicionan.
Desto: Don Justo, así me gusta la acción
católica, hoy daremos de comulgar en
casa y fuera de ella...¿ que opinas,
Evita... mi tanguera?
Ca risa, o cura agachou a cabeza e por moi pouquiño non senta o cú na bañeira
do cocho que está a remollar debaixo do goteiral.
Domi
tulla no picaporte e entra, neso volve a luz, estopándose no centro da
cociña apampado e cos ollos medio pechados.
Ida ..E os demáis quedan fora?.. e sae a porta.
¡¡ Ay Señor, co frio que fai, non ouvimos
chamar ¡¡ estaredes conxelados?
O cura: No, Ida, estamos en tiempo de saludo y
pasando lista.
Desto: (solta un berro) ¡¡ presente¡¡ Modesto del
Rio.
Candi: (desperta no escano) e di :..Quén demo
anda ahí.
Contestan os de fora: Muchos señora, muchos...
Unha vez feitos os saudos e presentacións de
rigor, vánse acomodando ata que hai asentos.
Domi e Esperancita quedan de pé xunto a lacea
e ollanse de esguello, sen dicir nen pio.
Gumer: Modesto, canto tempo.. si no entiendes te
hablo en arxentino (rí
a propia ocurrencia)
Desto: Amigo de
Casa de Agosto, entendo ben o galego, solo hablo lo que se me pegó por
el mundo cuando saboreo las chiquitas.
Gumer:.. Que crase de chiquitas, aquí nesta casa só hai unhas.. as de viño..¡ Veña
viño¡
De novo, Manoel María co acordeón e cantando,
Gumer facendo o baixo, isa de:
“ Ay que te lo ví, ay que te lo ví,
en el mes de Mayo segando maiz..”,
“Pasei pola tua porta e enganchei na
pechadura,
unha fala non a deches corazón de pedra dura”
Animase don Justo ao canto:
“Como corre la criada
detrás del fillo que marcha
para el frente y con sótana”
¡Que vergüenza,¡¡ que la saque¡¡,
veña el demu y que me mate¡
Ernesto , Yanet, Elio e Dionisio, están
facendo o coro
Ida, Evita e Carmina falando
Candi cas mans no regazo toqueando e ao seu
carón Enriqueta
Finita estase poñendo os hábitos, ten que
coller o tren das dez da noite para Ribadeo, durme no convento das Clarisas e
doutro día vaise para Viveiro.
Espe e Domi saen para fora.
Elio: Eu lisco...voume ata Carreirachá.
Ida: Pro fillo, ontes Trasdacorda e hoxe que se
che perde por alí?
Gumer: Vai con coidado...o rio baixa cheo e a ponte
de Pedrido é perigosa que ten moitos paseantes...ou cos pasean...dalle recordos
meus ó parente do Pé da Viña
Enriqueta: Agarda Esperancita, deixa que pase o inverno...os casoiros millor no
verán.
Espe: Vostede tamén cre nos contos... a xente goza
con darlle a lingua.
Enriqueta: Non te poñas así muller...outras
quedamos para vestir santos e buscamos a vida.
Gumer: Don Justo, por favor, dígalle agora a miña Ita
si predice ou non o casoiro de Espe.
Modesto: Casa Esperancita?.. qué buena
noticia...oiste Evita, tenemos boda.
O cura: Modesto, Modesto...si la hay te avisará Domi a ti primero.
Desto: .. Abade no sea boludo... o está para
foderme.
O cura: No es mi intención, pecaría...de homes
nunca quise saber nada.
En isto, entran na casa Espe e Domi
Espe: Nós
vamos baixar ao baile do salón ... xa se nos fai tarde.
Ida: .. Abrigádevos e levade o
foco...apretadelle a pila cun paociño...non fai ben contacto.
Gumer: Desto, ti e máis eu aquí non pintamos
nada...¡¡ o que perde o mando na casa¡¡. arrincamos botar un tute a Casa do
Pildaro?...ainda egual se anima Manoel si chegou dos xatos.
Dionisio: Yo me apunto a ese tute.
Justo: Creo que sin mi poder divino a la partida
le faltaría espiritualidad.
Gumer: Ai que leria das alturas.. señor
cura,..canto rin o outro domingo no Reguengo.. poido contar?:
Estaban ca partida ao tute o Sr. Cura, aquí
presente, e tiña de compañeiro a Pepe de Flores, contra , José Arango (pai) e
Pepe de Pedro Factor, perdian Flores e monseñor , por unha mala xogada do aludido cántaronlles as
corenta en copas, entón, Pepe de Flores,
dille : “Don Justo, está o que estamos ou é que non se acorda si pechou
a sancristía con alguén dentro...”. Pepe
de Pedro colleu a puntada e rosmou:
“Iso
pasalle a quén ceiba as galiñas e deixa algunha
dentro do puleiro e ata a noite non se da conta...”
Arango, ja,ja, ...van ardendo, que non o
queimen Don Justo.
Como sabedes, Don Justo é tranquilo e non
rechistou, fixo como sin non fora con il.
Cura:..Gumer,
tú no crees en las prediciones y quieras o no te la van predecir...con
la gracia de Dios.
Modesto: Predición cumplida alegra la vida...
la sangre Del Rio hierve.
Yanet e Carmina: Ernesto, estamos
hablando que nunca vimos peliculas de moros...bajamos al cine?
Ernesto: Sen problema, explicareivos o que
supón a castración do moro para quenes pateamos o deserto en percura de
sombras e ca soidade do medo metido no
corpo.
