 |
| Ernesto González López - A Pontenova - 1953 |
Entrevista realizada por Santiago Coladas.
Hoxe entrevistamos en pontenova.es a Ernesto González López (Ernesto de Macón). Destacar que esta entrevista foi posible gracias á axuda de José Veiga Pérez (Pepe da Caixa) quen nos puxo en contacto co entrevistado e a quen lle damos as gracias pola súa colaboración.
Pontenova.es: ¿Cómo
se chamaba a casa donde naciche e quen eran teus pais?
Nacín na Pontenova, na casa de Macón no ano 1953. Meu pai era
Dositeo de Macón e miña nai Amalia de
Sequeiro, que despois de casarse era coñecida por Amalia de Macón. Meu pai veu
do Santoestevo e miña nai de Goios.
Nacín na casa do Álvaro no primeiro
piso, no baixo estaba a tenda de Moirón e da Señora Albina. Nacín nesa casa
co apoio dun médico chamado D. Gervasio que non cheguei a coñecer. Naquela
época os da Pontenova nacíamos na casa,
e supoño que os que non eran da Pontenova tamén .
Naquela casa non había auga
corrente nin cuarto de baño, pero iso
resolvíao a miña nai carretando caldeiros de auga do río, e lavando tamén no
río, a roupa e todos os enseres que se facía
preciso por non ter auga na casa. Penso que non é fácil imaxinarse hoxe o gran sacrificio que facían aquelas mulleres.
Naqueles anos miña nai, para apoiar a economía da familia, tiña un pequeno
negocio de alta tecnoloxía da época que consistía en reparar medias de mulleres
con unha maquiniña que compraran ela e meu pai na Coruña cando foron de
lúa de mel a aquela cidade. Non tiña
moitos clientes pero eu recordo algunhas mulleres que viñan pola casa a reparar
as medias. Traballaba tamén una pequena
leira onde plantaba moitas cousas e tamén criaba un ou dous porcos, que
se mataban no inverno cunha verdadeira festa gastronómica.
Meu pai tiña un taller mecánico e eléctrico, en
sociedade con Lolo de Angelina, nun edificio moi vello, que estaba situado entre a casa de
Marina de Federico e a de Mercedes de Trevín onde hoxe hai unha tenda chamada
Da Ponte. Aquel edificio estaba dividido en dous; nunha
metade era o garaxe do Rápido e na outra metade era o taller de meu pai
e de Lolo. Non sei como habería un
taller en tan pouco local, a única explicación, é que traballaban fora, aínda
que chovera, como se fixo durante moito tempo.
Pontenova.es: ¿Das escolas que había por aquela época na Pontenova a
cal delas fuche?.
Comencei na escola de párvulos da
feira con Dª Ofelia, no primeiro piso do que máis tarde foi o taller de Castro,
logo, nos trasladamos as novas escolas que xa non existen, estreámolas nós.
Eran catro edificios independentes, situados onde hoxe está o
polideportivo. O máis pequeno era o de
párvulos, a mestra era Dª Ofelia, a escola era mixta, pero había outras tres escolas cada unha co
seu edificio:
A escola de D Segis, que era de
nenos, a escola de D Marcelino que era de nenos un pouco máis grandes e a
escola de Dª María que era de nenas.
Non é fácil entender como había dúas
escolas de nenos e unha de nenas, pero creo que ten que ver con que as
nenas non se pensaba que era tan importante mandalas a escola como os nenos. Sin
embargo me parece que todas as nenas da Ponte ían a escola.
O que máis recordo, é que naquelas
escolas non había calefacción, e como consecuencia pasábamos moito frío
de inverno, chegando a ter sabañós nas mans e nas orellas. Naqueles novos edificios pasei pronto para a escola de
D Segis e alí estiven ata que fixen o ingreso. O ingreso era un exame que se
facía no instituto de Lugo a os 10 anos e si o aprobabas dábache dereito a
matricularte para estudiar o bachiller. Eu o aprobei por moi pouco e creo que
para nós era algo así como é hoxe unha oposición difícil.
Daqueles anos da escola na Pontenova, recordo con gratitude, a Dª Ofelia.
Tamén recordo algúns compañeiros como Juan José de Eustaquio, Luís
Miranda, Pepe de Xusta, Manolo de Arango, Charo de Federico (que hoxe é a miña
muller).
Os 11 anos fun a estudiar a Lugo no “colexio menor”, que era un colexio interno cheiño de
rapaces da Pontenova, eramos tantos que ía un microbús do Chino a buscarnos a
Lugo cando viñamos de vacacións. Do colexio
teño moi bos recordos, e tamén dos compañeiros, e dos educadores, alí
fun moi feliz aqueles anos.
Pontenova.es: ¿Qué recordos tes mais frescos da tua
infancia e xuventude na Pontenova?
Naquela época cando non estabamos na escola ou facendo os deberes
xogabamos por fora con outros nenos veciños, íamos a bañarnos a Veiga d’alta ou
o pozo de San Briz.
Algunha vez íamos de merenda, toda a familia, cerca do pozo de San Briz e
o pasabamos ben, xa que non estabamos solos, ían outras familias. Logo xuntabase un grupo numeroso de rapaces e
rapazas.
Polo ano 67, meu pai xa tiña coche
e comenzamos a ir a praia os domingos de xullo e tamén era una extensión da
Pontenova por que as dúas ou tres praias que visitabamos eran frecuentadas habitualmente por xente
coñecida da Pontenova.
Eu de rapaz pasaba algún tempo no taller de meu pai , alí había xente
nova, aínda que algo máis vellos ca min, pero rapaces novos, algunhos
aprendendo a profesión de mecánico e outros xa con alguns coñecementos. Eu pasábao ben con aqueles
traballadores porque eran divertidos, e tamén gustábame aprender con eles
mecánica e cousas da vida.
Recordo como anécdota curiosa cando aqueles traballadores xogaban o
fútbol na carretera mentras esperaban a hora de entrar a traballar, por suposto
cando viña un coche paraban e afastábanse para que pasara, pero non viñan
moitos.
O contacto co taller de meu pai, foi bon para min, porque me gustaba e me ensinou moito do que máis tarde
sería a miña profesión, a mecánica e a xestion
de equipos de persoas. Pero o máis importante foi o que aprendín con meu
pai, él era un gran profesional, me esinou cousas da profesión e da vida,
sempre foi a miña referencia.
Recordome cando se fundou a fábrica de carrocetas, que foi un evento moi
importante na miña familia. Meu pai foi socio fundador co seu socio Jaime
Otero; Jaime se foi a traballar a fábrica, e meu pai quedou no taller, que se reduciu a menos da metade dos
operarios porque a maioría se foron a fábrica. En esa época estábamos os tres irmáns
estudiando en Lugo e non era fácil para meus pais xuntar diñeiro para todo iso .
De todas as maneiras o mellor recordo da miña xuventude na Pontenova é a
relación con a que dende fai 38 anos é a miña esposa Charo, que é filla de Pepe
de Federico.
Recordo a discoteca Xolda que influíu
bastante no ocio da nosa xuventude. Os sábados e domingos había bastante
ambiente e viña xente de lonxe como de Taramundi, A Veiga, Ribadeo, Meira, etc.
Había xente en todo o pobo e nos bares,
ainda era costume sair os
domingos, hoxe se vai perdendo supoño que por traballo ou estudios.
Recordo que íamos a moitas festas
na época do vrau, a menudo eu ía con Charo, Pepe Veiga e Carlos Gabino. Claro que nesas festas había
moita xente da Ponte.
Pontenova.es: ¿Cantos anos tiñas
cando márchache definitivamente da Pontenova e cales foron os motivos?
Eu nunca marchei definitivamente da Pontenova pero a partir dos 11 anos o
período máis longo que pasei na Ponte,
foi un ano, unha soa vez. Ese ano
traballei na fábrica de carrocetas, a modo de prácticas, onde tiven a oportunidade de aprender moito.
No ano 77 cando tiña 24 anos fun a vivir a Narón, perto de Ferrol, por
motivos laborais e aínda vivimos alí.
Pontenova.es: ¿En que cidades
residiche durante todos este anos e en cal estás asentado na actualidade?
Comencei por vivir en Lugo de estudiante de Bachiller e de alí fun para
Gijón para estudiar enxeñería técnica industrial onde me encontrei con Carlos
Traviesas estudiando o mesmo. Cando terminei o servicio militar funme a vivir e traballar a Ribadeo por un corto
período de tempo, e de alí me vin a Narón onde
levo 39 anos. Dende o ano 1995 vivo en permanente viaxe, de maneira que
de luns a venres estou en Lisboa, que e donde traballo.
Pontenova.es: ¿A que te dedicas
profesionalmente?
Son técnico mecánico como non podía ser doutra maneira por tradición
familiar. Sempre estiven relacionado coa técnica mecánica e a inxenería.
Actualmente traballo como director de fábrica nunha empresa siderúrxica chamada Siderurxia Nacional de Seixal
resultante da privatización da Siderurxia Nacional de Portugal no ano 1995, e a
adjudicación a unha empresa galega radicada en Narón chamada Megasa, que é onde
eu traballaba, e de alí me enviaron a Oporto e máis tarde a Lisboa.
Pontenova.es: ¿Sigues vindo algo
po la pontenova?, ¿cando ves en que sueles pasar o tempo?
Sempre visitei A Pontenova a menudo e sigo indo tanto ou máis que nunca
aínda que é
complicado estar o venres en Lisboa e o sábado na Pontenova para voltar o
luns a Lisboa. Afortunadamente teño o apoio da miña muller e das miñas fillas
para ir a Pontenova, por iso vou o fin de semana cada dúas ou tres semanas.
Cando vou a Pontenova vivo na casa onde
naceu miña nai, e que me deixou en herencia. Paso algún tempo cuidando
na casa e a leira que ten o lado.
Paso tamén moito tempo ca familia e cos netos en Goios e na Pontenova. Estar
na Pontenova para min é un placer, hay moitos amigos e boa xente por todas
partes.
Pontenova.es: ¿Segues a
actualidade do concello habitualmente?, ¿Coñecias a nosa página Web?
Claro que estou ó tanto do que publica Pontenova.es e aproveito para
felicitar ós que a fan desinteresadamente dende fai tanto tempo. Para a xente
que estamos fora é de gran axuda esta publicación.
Pontenova.es: ¿Podesnos contar
algúnha anécdota que che sucedese relacionada ca pontenova?
O máis bonito que me pasou, relacionado ca Pontenova, foi xuntarme e
casarme con Charo, que me enche de inmensa felicidade, e que tamén é una amante
da Pontenova como eu.
