texto : isabel garcía
foto: josé mª álvez
Chegou á alcaldía case por casualidade hai tres anos, porque nunca antes participara na vida política, pero a
agrupación municipal socialista apostou por el por ser unha persoa estimada no municipio. Nada máis presentarse,
desbancou ó goberno popular anterior, de máis de 20 anos, e cambiou por completo a faciana desta localidade mariñá.
«A paisaxe local está a mellorar moito coa
restauración dos fornos e a obra do río Eo»
«Se os veciños queren que me
volva presentar, fareino»
«Estámosll e dando á Pontenova un total lavado de cara»
La asignatura pendiente del alcalde, Darío Campos, es acabar el polígono después de 16 años.
O senso común, por riba de
calquera interese partidista, prima
no modo de levar as rendas
da alcaldía pontenovesa para este
veciño ó que o seu traballo como
veterinario e o seu carácter lle
serviron para ser unha persoa estimada
na localidade, único aval
que lle resultou máis que suficiente
para gañar as pasadas eleccións
municipais, sen ter ningunha experiencia
previa no eido político.
Quizais por iso, segue a ter máis
confianza nas persoas que nas siglas
e agradece sen ambaxes non
só a axuda dos seus, senón tamén
a que lle prestan os supostos adversarios
políticos, como o actual
xefe territorial de Medio Ambiente
ó que agradece o seu esforzo
para facer realidade por fin un dos
proxectos máis esperados no concello,
a culminación do polígono
industrial.
Que proxectos desexa ver finalizados
cando remate este mandato?
Aqueles que quedaran pendentes
da etapa anterior e que hai que
deixar por fin rematados, como
o do polígono industrial, que se
comezou a construír hai 16 anos
e aínda non está rematado. Por
fin vaise rematar a súa urbanización,
algo polo que loitamos
dende o principio, e completarase
este espazo no que xa hai moitas
empresas traballando. Tamén me
interesa especialmente ver aprobado
o Plan Xeral de Ordenación
Municipal, agardamos que para
este verán, xa que convén clarexar
canto antes as calificacións do solo
xa que as normas actuais case impiden
construír en calquera núcleo
rural e supón un instrumento
imprescindible para dar licenzas.
Hai que rematar tamén a reparcelación
da Chousa de Vilaoudriz,
un proxecto en principio privado
que se aprobara nos anos 80, que
beneficia principalmente a un
cento de veciños que pasarán a ter
solos urbáns, en lugar de rústicos,
e que non tiñamos máis remedio
que solucionar.
Nestes momentos, cales son as
principais actuacións que se están
a desenvolver?
Iniciamos o expediente de expropiación
para construír un centro
de día residencial cunha parcela
axardinada que se ubicará preto
do polideportivo, porque o lugar
previsto onde están as catro
vivendas sociais, nun primeiro
piso dun edificio, non parece o
lugar máis axeitado para darlles
calidade de vida ós usuarios. Xa
están tamén moi avanzadas as
negociacións coa Xunta para que
o Concello poida recuperar e explotar
turisticamente a Ferreiría
de Bogo, e para iso asinamos un
crédito de 700.000 euros para adquirir
este patrimonio local e nos
estamos volcando no arranxo das
pistas de concentración, que son
máis de mil kilómetros e 200 de
asfaltados.
Que mudou na Pontenova baixo o
seu mandato?
A paisaxe porque xa se está vendo
un total lavado de cara grazas á
obra do encauzamento co que se
amplían as marxes do río Eo ó seu
paso polo municipio e se van crear
sendeiros e zonas recreativas en
torno ó cauce, unha actuación que
a Confederación Hidrográfica do
Cantábrico rematará a principios
do ano que vén. Tamén os fondos
estatais de axuda ós municipios
serviron para rehabilitar a emblemática
Praza dos Fornos, que pasa
así a ser unha especie de museo etnográfico
ó aire libre. Reducimos
a débeda local en 300.000 euros e
estamos agardando recibir unha
subvención duns 50.000 euros
para crear un punto de atención
á infancia, na pranta baixa das
vivendas comunitarias.
A creación deste punto de atención
á infancia é unha boa nova
tendo en conta o avellentamento
demográfico,
que medidas implementarán
para fixar poboación?
Entre outras, o dotar de banda
ancha á localidade, sobre todo ás
parroquias, un servizo que agardamos
teñan todos os cidadáns
que o desexen nun ano e medio
grazas ás subvencións que o Ministerio
de Medio Ambiente, Medio
Rural e Marino está a dar para
os concellos que integran a reserva
da biosfera do río Eo, Oscos e Terras
de Burón. Moita xente está
desprazándose cara o casco urbán
e deixando as aldeas, pero estamos
vendo como a xente de fóra
está a restaurar casas aquí para
vivir ou para veranear. De todos
os xeitos, aínda se mantén similar
á de anos anteriores, a cifra de
alumnos matriculados no colexio,
con 120 estudantes, e no instituto
de ensino medio, con outros 200.
Traballamos tamén en darlle facilidades
á xente para que quede.
A experiencia política á fronte dunha
alcaldía, está desgastándoo ou
polo contrario anímalle a seguir?
Aínda que supón unha loita
constante, catro anos pasan demasiado
rápido como para facer
todas as cousas que un se propón
co obxectivo de que prospere a
localidade. Agradézolle moito ós
veciños a confianza que seguen a
depositar en min e a verdade é que
aínda non falamos na agrupación
do que pasará ó termo do mandato,
pero se os afiliados e os veciños
queren que me volva presentar,
así o farei.
O feito de ser rexedor, mudou a súa
relación cos amigos de toda a vida
no concello no que sempre viviu ou
restoulle tempo para estar coa súa
dona e os seus tres fillos?
Non sei que dirán eles, pero para
min todo segue igual, sigo a ser o
mesmo e fago as mesmas cousas.
Os amigos que o son de sempre seguen
estando aí. Polo que respeta
a compaxinar este posto coa vida
familiar, é algo difícil, porque
sempre quita tempo pero apenas
mudou a miña vida persoal.
No concello son seis concelleiros
do PSOE e cinco do PP, como son
as relacións coa oposición?
Hai días mellores e días peores.
Procuramos aceptar todas as mocións
posibles que nos parezan
axeitadas nos plenos, pero ás veces
gustaríanos que houbera un
mellor entendemento.
Para A Mariña foi unha sorpresa
que gañara o PSOE con rotundidade
nas pasadas eleccións. Para
vostede tamén?
Sempre o comparo co fútbol. Somos
un equipo e hai que saír a gañar
sempre, hai que pensar así.
De 2.900 habitantes,
107 son estranxeiros
Os antigos territorios de Conforto,
Miranda e Vilameá, unificados baixo
o nome de A Pontenova en 1979,
empregan ó 40% da súa poboación
no sector primario, fundamentalmente
na gandeiría e na agricultura,
aínda que a hostalería e a industria,
xa que na zona ubícase por
exemplo a construtora de vehículos
IPV, dan traballo á súa vez a moitos
dos seus 2.913 habitantes. A pesar
de ser un municipio interior, en
pleno medio rural mariñán, destaca
a cifra de estranxeiros que viven nel,
107, dos que a meirande parte, 48,
son rumanos, que viñeron traballar
no sector forestal. Precisamente, os
servizos sociais do Concello están
implementando unha serie de actividades
que facilitan a integración
destes colectivos, como as clases
de español para inmigrantes e os
obradoiros de cociña intercultural
que se desenvolveron este ano.
Aldeas abandoadas
O avellentamento da población é
notorio, realidade que ilustra o dato
de que 436 veciños son septuaxenarios.
Incrementouse asemade o
número de aldeas abandoadas nas
que non habita ninguén dende hai
anos, como as de Ínsua ou a de Gabeás,
onde anualmente se reúnen
os que nela naceran, aínda que
tamén hai outras nas que só queda
unha veciña, como en Labrada.
VOLVER A PONTENOVA.ES
